AYRILIK
Ayrılık sönmeyen bir kor içini yakan
Dinmeyen bir acı kalbini ağlatan Bitmeyen bir soru aklına yapışan Hançerlenmiş yarayla uzaklara fırlatan Ayrıldı sustu bu kalp bir kez bile atmadı Dondu kaldı kor ateşler yakmadı Can gitti canan içinde kaldı Döndü döndü dünya menzile varamadı Ayrılana hiç bitmeyen bir taziye Gidende kalanda bir kaosun içinde Zaman geçer gider delice Düştü aklar saçlara tutamadın elinle Bir daha menzilinden geçermi diye bakınma Hep bir boşluktasın boşu boşuna tutunma Her dal kırılcak düşeceksin nasılsa Geçmez iyleşmez ne sırayla ne zamanla Onsuz yesen neye yarar Onsuz içsen neye yarar Onsuz baksan ne yazar Onsuz hayat ne kadar Bölündü gitti kalp herşey buraya kadar |