Bir vapurdan el sallamadıysan kendine
Çığlık çığlığa haykırmadıysa martılar
Kıyıda kalan benliğinin acısını
Yaşadım deme sakın bu hayatı
Var olmak başkadır
Yaşamak bambaşka...

Bir otobüs terminali yalnızlığında
Uğurlamadıysan yüreğinin yarısını
Hareket eden otobüsün tekerlerinin
Ezişini seyretmediysen
Yüreğinin kalan yarısını
Ezildim deme bu hayatta
Ezilmek başkadır
Çiğnenmek bambaşka...

Çare diye sığındığın her limanda
Kendini karşılıyorsan
Daha demir almamışsındır kendinden
Sığınan sen sığınılan sen
Bu dünyaya kendini sığdıramayan yine sen
Sığınmak başkadır
Sığıntı gibi yaşamak bambaşka...

Her gün ölen zamanın
Anlarının gidişini izliyorsan pencerenden
Canını acıtırcasına sıkıyorsan canını
Elden bir şey gelmez diye hayıflanma boşuna
Hayıflanmak başkadır
Bir şey yapmak bambaşka...

Zordur bir şairle yaşamak
Kendimden bilirim
Sürekli sorgulatır sana hayatı
Bin cümle kurar
Ama kuramaz bir saati mutluluğa
Zembereğine düşmandır kayıp olan zamanın
Kendi kayıp olmuşluğunda arar kendini
Kaybolmak başkadır
Kayıp olmak bambaşka...

Kendi gölgenle kavga etmediysen
Küfretmediysen feleğe
Kendine kavganın adamıyım deme
İlk yumruğu sen atmadığın sürece
Galibi olmazsın kavganın
Kavga etmek başkadır
Kavga eder gibi yaşamak bambaşka...

Ağaçlarla konuşup
Kuşlar ile selam ettiğin anlar
Çoğaldıysa hayatta
İnsan denilen suretten nefret ettiysen
Aynaya baktığın her anda
Yalnızlık başkadır
Yalnız kalmak bambaşka...

Efkar denilen sigara tütüyorsa ciğerde
Soluksuz kalışına sebep arama
Arama ilaç kendinden başka kendine
İnsan kendi ruhunun ikizidir
İlaç vermek başkadır
İlaç olmak bambaşka...

Çağdaş DURMAZ