Çuvala Koyduğum Tövbelerim Ve Sevgilim
Artık
Ellerimi, açtığım zaman kırgınlığım artıyor Ey.. Beni, her gece kendine zulmeden biri haline dönüştüren nefsim Benimle bunca yıl uğraştın Hırsı bitmeyen bir oğul gibi âsî Doyumsuz, semiz bir çocuktun. Seni, Ben büyüttüm Okşadım o haz aldığın yerlerini Bazen bir kadın, bazen bir anne gibi Hakkı Ödenmeyen bir şey gibi bağlıydın bana Bir anne gibi hep yanı başında.. Sana arkadaş, Sana kardeş olan, Ellerimdi. Değil mi ki o beni terk eden sen Her yediğim lokmanın hazzını duydun da, Acıyı bana sundun Söyle Neden hep tövbe ettiklerimle sınandım? Artık Uykularda gerçekleşiyor ölümüm, o kadar pişmanım Şimdi seninle bir düşman olarak yaşamaya devam edebilirim Yılmanın, yıkılmanın verdiği o acziyet, Korkuyla raks eden endişe bile, Bir şey bunun için. Ömer Altıntaş |