Keşmekeş sanrılar
Susadım beni büyüten yalnızlığa,
İçi rutubet tutmuş ümitlerimle, Yollara düştü gururum enkazını taşırken boş yüreklerde, Peşimde dolanıp durur keşmekeş sanrılar, Geceyi yâr edemedim çiçeği burnundaki onulmaz hüviyetime, Ben kendime susamadım, Karanlık boşluğa düşen aydınlık yüzümü perdeleyerek... |