Hayat yok
Kısık sesimi duymaya çalışıyorum beynimin yankı odasında
Duvarlara sürülmüş harf izleri batıyor gözlerimin derin boşluklarına Ellerim kahve telvesi kadar yumuşak bir şefkat arıyor Yoruldum bitanecik Yoğruldum canımın son damlasına kadar mücadele ettiğim bulmak ve bilmek arasındaki savaşta kayboldum İlk çıktığım yolculuğumdayım hala bir simyacı romanında yürüyorum Sonrası harfsizlik... . Boğazıma sarılmış menfi bir hikayeden sıyrılmaya çalışıyorum Yoksun yoksan yoksuzluk yokluktan Bulanık bir pencere tutuyorum gözlerimde hayal meyal anlaşabildiğim Sonu hissizlik... . Yüzümün oyulmuş silüeti korkutuyor beni uçurum bakışlı bir çığlık eşliğinde Süresiz bir suskunluğun bayat bakışları yapışıyor yakama al beni harflerinin arasına diye Sonuç belirsizlik... . . . Gittiğin yerden dönme Burda hayat yok... H. |