`
ÖYKÜ: ACIKLI BİR AŞK HİKAYESİ

Merhaba sevgili okurlarım, bugün sizlere acıklı bir aşk hikayesini anlatacağım. Bu hikaye, gerçek hayatta yaşanmış ve benim de yakından tanıdığım bir çiftin başından geçmiştir. İsimlerini vermek istemiyorum, ama onları A ve B olarak adlandıracağım.

A ve B, üniversitede tanışmış ve ilk görüşte aşık olmuşlardı. Birbirlerine çok uyumlu, çok sevgili ve çok mutlu bir çifttiler. Herkes onların evleneceğini ve sonsuza kadar birlikte olacaklarını düşünüyordu. Ancak, hayat bazen insanlara acımasız oyunlar oynayabiliyor.

A, son sınıfta iken, bir trafik kazası geçirdi ve ağır yaralandı. Hastaneye kaldırıldığında, doktorlar onun hayati tehlikesinin olduğunu ve omuriliğinin hasar gördüğünü söylediler. A, belki de hayatının geri kalanını tekerlekli sandalyede geçirecekti.

B, bu haberi duyduğunda yıkıldı. A’ya destek olmak için elinden geleni yaptı. Onu hastanede ziyaret etti, moral verdi, umut aşıladı. A da B’nin yanında olduğunu görünce çok mutlu oldu. Onun sevgisi sayesinde iyileşeceğine inandı.

Ancak, zaman geçtikçe, A’nın durumu pek değişmedi. Doktorlar ona fizik tedavi uyguladılar, ama sonuç alamadılar. A, tekerlekli sandalyeye mahkum oldu. Bu durum onun psikolojisini de etkiledi. Kendini değersiz hissetmeye başladı. B’ye yük olduğunu düşündü. Onun hayatını mahvettiğini hissetti.

B ise, A’nın böyle düşünmesine çok üzüldü. Ona defalarca onu sevdiğini ve asla bırakmayacağını söyledi. A’nın engelli olması onun için hiçbir şey değiştirmedi. Onunla evlenmek istediğini söyledi.

Ama A, B’nin bu teklifini kabul etmedi. Ona kendini kandırmasını istemedi. Onun daha iyi bir hayat yaşamasını istedi. Onunla evlenirse mutsuz olacağını söyledi. B’yi kendinden uzaklaştırmaya çalıştı.

B, A’nın bu davranışına anlam veremedi. Onu ikna etmeye çalıştı, ama başaramadı. A, B’yi artık görmek istemediğini söyledi.

B, bu sözleri duyunca çok acı çekti. A’nın kendisine olan sevgisinin bittiğini düşündü. Onu kaybettiği için çok pişman oldu.

A ve B, bir daha hiç görüşmediler. A, tekerlekli sandalyesinde yalnız bir hayat sürdü. B ise, başka biriyle evlendi ama asla mutlu olamadı.

Bu hikaye, benim de çok etkilendiğim ve unutamadığım bir hikayedir. A ve B’nin aşkları çok güzeldi ama kader onlara acımasız davrandı. Keşke onlar da mutlu sona ulaşabilseydiler.

...
Sen yoksan, bir şeylerim eksik,
emelim kayıp kalır,
Gözlerimde senin için hep
bir yarım anlamsız bir bakış.
Kalbimde senin için
sevdayla yanıp çarpan tek bir atış kalır,
Sen yoksan, her anım,
seninle ilgili her şeyim daralır.


Sesin yoksa, hep sessizlik her an
içimi sarar doldurur,
Her sözcük anlamsız,
belki de yine her şarkı yarım kalır.
Sensizlikte kaybolurum,
içimde dinmez bir sızı yayılır,
Sen yoksan, hayatımın en değerli
o ince parçası eksilir.


Dokunman yoksa,
hep tenimde bir eksiklik hissederim,
Birlikte geçirdiğimiz o dolu anlar,
en güzel zamanlar olur.
Sensiz bir dünya
soğuk ve yabancı gelir, öylece titrerim,
Sen yoksan, ben bir yabancı
sessizce sözlerini dinlerim.


Sen yoksan, ben tamamen
senin eksik bir parçanım,
Hayatın anlamı, seninle parlıyor
gözlerimde damlayım.
Sonsuz sevginle dolu,
hayatımın en güzel şiiri, yazdığım
Sen yoksan, bu öykü eksik kalır,
hayatta suskun ve fazlayım.


Sen yoksan her şey eksik,
bir yarım kalmış hikaye gibi,
Sensiz bir dünya soğuk,
sensiz bir gönülse sessizce dönerim.
Sonsuz sevginle dolu,
hayatın anlamı sadece seninle parlar,
Sen yoksan, bu öykü yarım,
bu şair bir dünyada sensiz ağlar.

A. Nejat ALPEREN