2
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
44
Okunma
Bir çağın aynasında yüzler gizlenir,
Her sözde bir perde, her bakışta sır.
Kalpler yorulmuş, menfaatle ölçülür,
Hakikat susar, sahte sevinç taşır.
Zamane yolcusu, yolda şaşkındır,
Kimi menfaatle, kimi hevesle yanar.
Dostluklar geçici, sevgiler solgun,
Gerçek gönül, sahte kalabalıkta arar.
Bir tebessüm bile hesapla verilir,
Samimiyet unutulmuş, çıkarla ölçülür.
İnsan insana değil, menfaate kul,
Kalplerin terazisi bozulmuş, eğrilir.
Oysa bir ışık var, hakikatten doğan,
Sevgiyle beslenen, dostlukla çoğalan.
Zamane insanı, bulsa o pınarı,
Yeniden dirilir, gönül baharı.
Ey çağın yolcusu, kendine dön biraz,
Hakikatle yürü, sevgiyle bul hız.
Zamanın yükünü, dostla hafiflet,
İnsan olmanın şerefini yeniden keşfet.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
