„2 Temmuz 1993 yılında başkente beş saat mesafede bulunan Sivas’ta insanlığa karşı suç işlenmişti. Önceki gün de başkentte bu davanın görülmesi sırasında zamanaşımı gerekçesiyle dava düşürüldü ve yine insanlığa karşı suç işlendi.
Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesi, Sivas katliamı davasında firari sanıklar Murat Sonkur, Eren Ceylan ve Murat Karataş yönünde zamanaşımı gerekçesiyle davanın düşürülmesine hükmetti.“ (16 eylül 2023 Cumartesi günü Cumhuriyet Gazetesi yazarı Miyase İlknur’un köşesinde yayınladığı İNSANLIĞA KARŞI SUÇ İŞLEDİNİZ adlı yazının başından alınmıştır. Yazının tümünü okumanızı öneririm.)

Adım-adım geriliyorlar,
bir-bir bitiyorlar,
biliyorlar kaybedecekerini,
bildikleri halde bunu
tek hedefleri
zaman kazanmak
ve “Adaleti Oyalamak” oyunu
Otel Madımak!

Tarih bağışlarmı,
olanı-olmamış gibi sayar mı?
“İnsanlık Suçu” uğramaz Zaman Aşımı’na,
Hayır!
Aşınıp-yitip giden yalnızca
onlar ve yaptıkları kanunlardır,

Almanya’da Hitler Faşistleri
suçları üstünden 70 yıl geçmiş olsada(*)
yakalandı-yargılandı
ve suçluysa tutuklandı.

İnsan İmha Kampları,
Ceset Yakma Fırınları,
Zehirli gazla duş hamamları
-Almanya’daki gibi-
Sivas’ta yok ama,
35 insanı yakanlar diri-diri
suçsuz ve serbest dolaşıyor hâlâ!

Onlara göre;
Sivas’ta Katliam olmadı,
kimse hiç kimseyi kışkırtmadı,
yanan bir otel ve 35 birey,
“Görünmez Kaza” gibi bir şey,

Onlar;
“Suçsuzu yagılamak, suçtur,
olan-olmuştur,
asıl suçlu halkı kışkırtan
katliamın kurbanı 35 insan!”
derlerse,
yani gerçeği tersine çevirmek isterlerse;
“Peki niçin Otel Madımak Müze oldu,
girişine Şehitlerin ismi kondu?

(*) 2011 yılında 91 yaşındaki John DemJajuk , 2016 yılında 93 yaşındaki Oskar Göring,
2017 yılında 95 yaşındaki Babzn Jar bunlardan birkaçı. (Kaynak; Wikipädia)