bu gün yürürken yolda,belediye işçilerinin yaprakları süpürdüklerini gördüm,oysa aynı işçiler daha dün o yaprakları yeşil tutmak için çaba sarf ediyorlardı..
Aslında her yaprak bizdik, ömrümüzden giden günlerdi,hayatta öyle değim mi ki ne kadar canlı kalırsan kal bir gün mutlaka düşeceksin,yaprak misali toprak olup gideceksin..
O yüzden tutunduğun ağacın kıymetini bileceksin...

Bak yine geldi hazan mevsimi
Her günü ayrı bir dert
Her gecesi ayrı bir hüzün..
Kimine apayrı mutluluk
Bazılarına elem ve keder,
Yapraklar bile titreşirken
Mutluluk mu bilinmez,hayra alamet de değil
Bu korku bu heyecan
Güzün soğun dan mı.....

Bir yaprak düşerken dalından
Terk eden yaprakmı dır ağacı
Yoksa ağaç mıdır yaprağı bırakan
Bilinmez muzdarip olan..
Oysa ne umutlarla açmıştı dalında yaprak
Bilinmeze giden yolda,bildiklerini unutmak..
Bir yerde celladına aşık olmak
Yaşanmış lara dair ne varsa endişe duyulan
Terk edilmek korkusumu.....

Bir yaprak düşerken
Aslında umutlar düşer,sevgiler yok olur
Hayat verdiğin dalın gerçeğidir gördüğün
Hayal olur bağlandığın tüm gerçekler..
Ağaç bırakmaz aslında seni
Zamanıdır artık terk etmenin
Ha sen bırakmışsın ha rüzgar koparmış seni
Düşerken sessizce düşünürsün sadece
Ölümün soğuk sessizliğini.....

Sadık KARADEMİR