taşların sessizliği
ve bir el arayan sessiz çiçek
koparıp koklayacak bir el şimdi bir yara iziyim fabrikanın soğuk teninde şu yeşil umut saçtığım grev gecelerinin direnişinde doludizgin yılkı atlarıyla taşıdım mayıs meydanlarına türküler ki, gücü onlar, gittikçe büyüyen yüreğimin türküler ki artık onlarda isyan var öfke körüklüyorlar kaçıncı nalları dikişimdir bu kim bilir ama artık küllerden doğuyoruz tarih yazan çocuklarımız var. ses ver bana, kaçıncı katındasın göğün işte orda kafesleri omuzlarında dev kuşlar yetiştirip deri bir takım giydirmeliyim sana aslan postundan ve camları kanlı bir ev örümcekli çatısı o kemik yarasa dişlerinden çıt yok sessizliğin yanmış teninden anlarım öfkeni dallarını aşkın yaktığı şu bir zakkum ağacında yarınlara bırakılmış bir sevincimsin gülüm. |
*** TAŞLARIN SESSİZLİĞİ *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...