SEN ŞİİR SANIRSIN
Dertlerimi yükleyip koca bir şişeye,
Ben içimi dökerim, sen Şiir sanırsın. Omzumda sevda yükü, kıvrılıp köşeye Hüzünlere çökerim, sen Şair sanırsın. Çok seven sevdiğinde, bulur olmuş bir kulp Güzel gören gözlerde fer olmuş yalanlar. Cüssesine bakmadan, ışığından korkup Ateş böceklerini yer olmuş yılanlar. Sözüyle kitleleri ayağa kaldıran İşleyen demirleri pas tutuyor artık. Gece kurtla bir olup kuzuya saldıran Sabahında çobanla yas tutuyor artık. Ne garip oldu dünya, değişti bak her şey Kulun Allah kuluna hiç sabrı kalmadı. Hangisini söylesem, farketmiyor bir şey Boşa koydum dolmadı, dolusu almadı. Yavuz DOĞAN abime en derin saygımla... |