KASIMPATILARI SEVİYORUM
Çilekeş bir hayatın penceresinden bakınca
Dolaştı peşimde mutsuzluk bir gölge misali Siyah beyaz gördüm dünyayı Bunu bir kusur gibi görünce Hep içime attım Sende benim gibi yapıp Asilliliğin karşısında mahcup olma Ben kır çiçeklerini takarken saçlarına Kasımpatıları ayrı seviyorum Yine de,hayli yorgun yüreğimde Tükenişlerimşm endişeleri var Mavi’nin hakiki duygusunu hissedememek Çok canımı acıtıyor En sevdiğim renk olduğundan değil Hayata mavinin elleriyle dokunamıyorum Kır çiçeklerinin kokusu sindi ellerime Kasımpatıların saçlarına nasıl yakıştığını gördükce Belki bu yüzden çok seviyorum çiçekleri Maviyi, bulutla, denizle, gökyüzüyle Kasımpatıları,kelebeklerle seviyorum İlk dokunuştan,özlemenin neden olduğu ürpermesinden İlk yalandan,ilk ayrılıktan önce hissedilen Gitmeyen korkudur mavi her şeyden öte Gökkuşağı renklerini anlatan her tonu Duygularımızla buluştuğunda anlam kazanıyor Seziyorum,göremediğin için Büyülü sevgimi hissedemiyordun Yüreğindeki bu eksiklik Senin duyularını bitirmiş gibi Boynumdan aşağıya inen parmaklarının Sınırsız dokunuşlarını unutmadım Vücudumdaki her kıvrımın,anlamı vardı Uykuya direnen gözlerimi avutur gibi Bıkıp usanmadan anlatırken Yastığın üzerine yığılan İpeksi,yumuşak saç demetleriyle oynardım Sen dokunmuşmuydun saçlarıma usulca Yokluğunda tenine dokunan Sen kokan ellerimi kokluyorum Yıldızları topluyorum gökyüzünden Saçlarının her teline takıyorum birer birer Ben kasımpatıları kokladıkça Seni daha çok seviyorum YEŞİLIRMAK |