Bir tutam soyutlama/2
Bir Tutam Soyutlama/2
yine yeşildi tüm umutlar akşamüstleri yalpaksız olan ne varsa, yine hatrın ta derinlerdeydi. kırılgan,yanlı,çaresiz. en olmadık iklimlerin batıllığında seni yaşıyordum/ sanırım dünya kekeleyerek öldürüyordu kendini. suskun bir aralık akşamıydı/ namlunun kıvrıklığında hapsedilmiş sevdalar gizleniyordu zerdaliler ve ondörtlük bakire kızlar ve cennet hepsi dipsiz bir geleceğe bakıyorlardı. yitik ve naif ,suali olmayan bir gizemdin sen... nasıl yazmalı seni? anka desem adına ve biad etsem sana, olmaz biliyorum... göğe uçurtmalar seriyorum, hergün yeniden yüzüme seni sürüyorum/ acım çırılçıplak, ikilemli bir sabah şimdi vakit öyle erkenki... okunmamış ayetlerle anlatıyorum suretini bilinmedik, pejmürde kadınlar yaratıyorum kendimden/ yeniden ve ürkerek çoğalıyorum... yavaş yavaş... bir tutam soyutlama’yla sana geliyorum yeniden... devamı var... 2008/Muğla |
nasıl yazmalı seni?
anka desem adına ve biad etsem sana,
olmaz biliyorum...
devamini bekliyorum...
cok güzeldi....
sevgiler...