zamanı ben doğurdum...ıslaklık hep annemi hatırlatır bana, ıslaklık bir düş, benim kaç mevsimlik hüzünlerim oldu, kimse bilmez yaşamın atıflarını... ben yeniden fistanımı kaldırarak seyrediyorum kendimi içimdeki yangını... duru,dupduru bir slovlukla sana düş diyorum. düş benim baharımdır kimse bilmez. zamanın birindeydi, mevsimlik hüzünlerle büyüyordu çocuklar zamanın kaybolmamış şarkılarındaydı zerdali süsen binews ve onlar... donuk suratlarıyla bana bakarlardı akşamüstlerinde... donuk suratlarıyla kendilerini boğazlarlardı. mavi yeşil bej... renkleri vardı. çoğalarak büyüyordum ben,bir fasılın ağzında, bir fısıltının en dibinde kalıyordum/ zamanı ben doğuruyordum bugün/ ve... avuçlarıyla şarkı söyleyen, o/ çocukları... 2008/ muğla... |