ra/ nem' rummavi kıyısına sığındım gök yüzünün, rüzgarın kokusu, ve teninde ki bensizliğe alışmak; sensiz yaşamak.. anlatmak seni voltada adım, adım, anlatmak zinciri kırılmış öfkeme, sarılmadan uyukuda düş’ lerce, binlerce yemini bozmalı, belki sonrası, sensiz yaşamak.. suya susayan toprağa; diledim kalan bedeni, aldığın kadarım, yazan kalemim, razı gibi bunca zulüm, ordasın; nefesin hasretini korluyor, kül olup savrulur yılların beyaz izi, nefesin ötesi, çırpınan can, teslim olmak; sensiz yaşamak... vaz geç, ertele acından payıma düşeni, al, sende kalsın bu özlem; bu oda, bu şehir, neyine değişeyim, kirpiklerinden yağan yağmuru; bir yastıkta yaşlanmadı, sensiz yaşamak... bir yol uzar gider ebedi, bir kalp acır nedensiz ve sessiz, sadece gülümse; ömrün hediyesi .. sensiz yaşamak, tatlı gerçeğim... karan e. ey " z ... |
sesini katık eder , g'ecenin kimsesizliğine
suçlular hep suçludur suçsuzun nezdinde .
Ya aşk , ona ne demeli...
Tebrikler .
Saygılarımla.