GÖNLÜM
Toprağında kaldı leke,
Sahraları aştı gönlüm. Gözyaşımı döke döke, Yağmur olup taştı gönlüm. Hayat baldan tatlı derken, Yanılmışım düş kurarken. Her mekânda gerçek varken, Bir seraba koştu gönlüm. Dolaşırken diyar diyar. En sonunda kaldım naçar. Herkes mesut, bende yas var. Bu düzene şaştı gönlüm. Ulaşmadan mutlu sona, Ağır geldi neşe bana. Deli gibi yana yana, Aşk odunda coştu gönlüm. Lokman hekim dursun şöyle. Dost, derdimi yâre söyle. Sarhoşluktan aceleyle, Anıları deşti gönlüm. Kader beni taştan sandı. Vereceğim bir tek candı. Âh dilimde çok dolandı. Bir dilbere düştü gönlüm. İbrahim Halil MANTIOĞLU |
akışı ve ahengi muhteşem
okuma hazzıyla dolu
bir hece şiiri.
tebrikler ve saygılar sunuyorum...