Ne güzel başlamıştı sevdamız.
İkimizde deli sevmiştik
İkimizde deliydik.
Kavgalarımız dahi güzeldi
Dargın duramıyorduk
Özleyince bahane arıyorduk konuşmak için
Konuşmaya bile kavgayla başlatıyorduk.

Zayıftı bünyen kuş gibiydin.
Ben sana yaralı Güvercin demiştim
Sen dedik, ben dedik, biz olmuştuk
Nasıl uçup gelmiştin habersiz
Nasıl uçup gittim saniyeler içinde
Sarıldık mühürlendik, yeminimiz olmuştu
Hayallerimiz tek tek yerine gelmeye başlamıştı

Biliyorum çok zordu senin için yalnız yürümek
Yan yana yürürken sen bana yaslandın
Ben senden güç aldım.
Ne kadar sağlamdı yüreğimiz.
Ellerimiz kenetlendi, ruhumuz tanıdı
İşte sevda buydu, vatandı
İkimizde dimdik olmuştuk
Neydi bir anda yıkan
Nazar mıydı?
Kem göz müydü?
Değer miydi söyle?

Her an birbirimizi merak ederdik.
Korkulu nöbetler tutardım
Yatağım diken dolardı
Bazen de çok mutlu olurduk
Gül bahçesinde uyurduk
Sarmaşık gibi sarmaş dolaş
Yüreğin yuvam, kovsan da gitmem derdin
Küçücük canları bile hayallerimize katmıştık
Kocaman biz olmuştuk

Dünyanın anasını satmıştık
Tenimizi tenimize
Canımızı canımıza katmıştık.
El ucuyla değil ta yürekten tutmuştuk.
Şimdi ne oldu kuşlara
Selam getiren haber götüren
O öksüz güvercinler her gün penceremde bekliyor
Annesiz kalmış yarım kanat

Ben senin gözlerine gurban olmuştım
Sözlerine
Ellerine
Ve her yerine.
Yüreğine düşen Dilsiz’in, lâl kalemindim
Değer miydi sevdamızı satmaya
Kadın tüccarlarına sermaye etmeye
Adını lekelemeye
Boynumu bükmeye
Değer miydi söyle?
Yarım can ölmeye

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)