Sabahın içinde düştüm geceye.
Zihnim karışırken haberin yoktu.
Umudumu çalan her neticeye,
Tek tek ulaşırken haberin yoktu.

Bir zerrecik olsun tatmadan şifa,
Üstüne acılar geldi her defa.
Sayende yıllarca sürmeden sefa,
Derde bulaşırken haberin yoktu.

Yaşadım dünyada eşsiz azapla.
Boşa geçen ömrü gel de hesapla!..
Beni benden eden her ıstırapla,
Hızla yarışırken haberin yoktu.

Bir nehir misali bak durulmadan,
Çocukça ağladım susturulmadan.
Hayal aleminde hiç yorulmadan,
Ruhum dolaşırken haberin yoktu.

Yüreğimden gelen tatlı bir sesle,
Kime dost diyeyim eski hevesle?
İnadımdan beni üzen herkesle,
Zorla barışırken haberin yoktu.

Israrın var mı ki tutar bir dalı?
Düşündüm beklemek daha faydalı.
Hem uzakta oldum hem de sevdalı.
Sana alışırken haberin yoktu.

İbrahim Halil MANTIOĞLU