HAYATIN ÖZÜ
HAYATIN ÖZÜ
Ömür biçilmiş bir kaftan Akıp gider anlamazsın Hayat denen tozlu raftan Çekip gider anlamazsın Genç iken düşersin derde Yüzüne kapanır perde Hani çocukluğun nerde Sekip gider anlamazsın Bir gün eser deli deli Başında sevdanın yeli Ayrılık ikiye beli Büküp gider anlamazsın İyi bak emanet sere Yağar yağmur taşar dere Dağ iken yığılır yere Çöküp gider anlamazsın Oyalar dünyanın işi Ferin alır koyar şaşı Tutup otuz iki dişi Söküp gider anlamazsın Aş eksilmez tencereden Haram girmez hançereden Oğlun kızın pencereden Bakıp gider anlamazsın Dünya yuvarlaktır döner Kimi göçer kimi konar Her kalbi bir aşkla sınar Yakıp gider anlamazsın İdrak eyle dünya yalan Hiç gördün mü onda kalan Koynunda beslenen yılan Sokup gider anlamazsın Nurgül’üm biter hevesin Açılır beden kafesin Bir kuş gibi son nefesin Çıkıp gider anlamazsın. Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ |
yeni güne yatıp kalkıyorsak
hayatta doğum ve ölümle devam ediyor
hayatın mevsimleri evrim
günleri ise yaşayan canlıların ömrü, genç yaşlı
hayatın özü canlı yaşam
canlı gözler, güzel şiiriniz gibi