MANEVİ YOLCULUK (VECD)
Dünyevi düşkünlükte,
Uhrevi tecessüm Bir mutasavvıfın vecd halinde ki muazzam gücü Gurbette ömrüm Hasretle yanar gönlüm Sevda yolcusu, Hakkın müridi, Sessiz sedasız göçtü Bir parkta müşahhas şekliyle, neşet etti sözüm Belki de, bir ağaç altında veyahut bir dağdayım Mücerret biçimiyle tahayyül ettim nefsi özümü Susuzum, sensizim Yurtsuzum, garabetim Binlerce yıllık ezgi zuhur etti Kayıp huzurun adresi Nerede umudun merdivenleri? Utkunun kirişinde yasak içeriye giriş Çetin, kuşanması zarafeti Manevi rütbe Ariflik mertebesi Mazinin dertleri, zemheri mevsim Bil ki sevgili, akıl edemedim Vakitli gelenlere vakit veremedim Kalpten gelenin vakitsiz olduğunu bilemedim Sırrını yitirdi şiirlerim Yılmışım, arasında ikili ilişkilerin Argınım, kasvetinde kirli dehlizlerin Saygıyı layık olana, sevgiyi ise herkese biçtim Yürekte yaylım ateşi Çöllerde Mecnun’un akisleri Yollarda erittim kendimi Kalemle biledim hisleri Matemle dinledim mersiyeyi Kalbin çığlığı, dilin sessizliği anlatır zaten her şeyi |
*** MANEVİ YOLCULUK *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...