KENDİM DE DEĞİLİM
Boşa geçen zamana kızgınım
Ellerimin kana buluşmasına üzülüyorum Dertsiz başımı dert yuvasına çevirdim diye Kalbime geçen tüfek saçmasına sövüyorum Neden öldürmedin diye Sevda edebi ile ölmeden yaşarken öldüm diye Kendi yumruğumu yedim Kendi çukurumu kazdım Ama ne gelen oldu gönlüme Ne de el uzatan bir yâr oldu bendeki bana. Kendim de değilim Aklım kalbime firari Ruhum bedenime gerilla Kulağım da mavzer ıslığı Cebimde bir kuşun kanadı Gözlerimde bir yağmur seli Deliye döndüm, sevda silsilesine Ben kendim de değilim. ... Mehmet Ali DEMİR... |