2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
410
Okunma
Yine bir yalnızlık serüveninde kalbim
Yokuşlar , inişler eksilmiyor sırtımda
Dilimde tüy bitti, sevme kalbim diye
Ama nafile yürek yemişcesine
Düştüğü çamuru kabullenmiyor
Her defasında diz kapaklarımda kan izleri
Gözlerim de fırtınadan kopan yağmur çisilemesi
Ortalık çığlık, ortalık ayrılık, ortalık karanlık.
Kim kime dumduma, putperest bir sevda
Döner olduk etrafında, taparcasına
Kim kapılsa ardına , sonu karanlık
Ben gibi, kalbim gibi, diz kapaklarımdaki kan gibi
Ellerim yine kirli
Yine kalbim başı boş
Düzmece oldu ben deki ben
Şimdi uyuma vakti.
İlkbahar yaklaşıyor
Belki o zaman ölürüm sevdasız...
... Mehmet Ali DEMİR...
5.0
100% (4)