MEKÂN
Sen var iken kış uğramaz gönlüme
Çiçek oldum, dalı mekân eyledim Konuverdim menekşeye sümbüle Arı oldum, balı mekân eyledim Kaderime küstüm sana küsmedim Ayrı düştük ümidimi kesmedim Sensizliğe isyan ettim susmadım Mecnun oldum, çölü mekân eyledim Bir gülüşü esirgeme nazlı yar Sevmek için ömür kısa vakit dar Aklım aldı saçındaki sırmalar Zülüf oldum, teli mekân eyledim Sevdam bitmez koca ömür bitse de Deli gönül binbir acı tatsa da Dikenleri yüreğime batsa da Bülbül oldum, gülü mekân eyledim Duyguları satırlara dökerken Nefretleri benliklerden sökerken Yüreklere aşk tohumu ekerken Sevgi oldum, dili mekân eyledim ŞENTÜRK DURSUN |