SEN NEYSEN BEN DE OYUM

Seni sormuştum sana
Beni göstermiştin gözlerime bakarak;
Yoldan geçen bir anayı, babayı…
Sonra etraftaki evleri, yolları…
Yol kenarında ayakta durmaya çalışan
Bir yaşlı ağacı göstermiştin.
Güneşi işaret etmiştin gözlerini kapayarak.
“Sen!” demiştin,
Sen neysen oyum ben…

Anlamamıştım!
Anlatamamıştım…

Dağdaki çobanım,
Tarlada çiftçi.
Fabrikada işçiyim.
İnsanlığın temel taşıyım…

Kâinatın yaratıcısı tarafından
Şu fani dünyaya gönderilmiş,
Etle kemiğim.
Ben de ustalarca karılıp,
Sarılıp niceleriyle
Bir kuytuya
Bir temele atılmışım.

Bilmiyorum hamurumu
Yoğuran nasıl yoğurdu.
Beni de bir ana doğurdu…

Sen ki iyiysen, güzelsen
Karanlıkta fenersen;
Eğer kötüysen, zalimsen
Mazlumları ezersen;
Ben oyum…

Sen evladım;
Sen neysen
İşte ben oyum…

08.11.2009