Yüzümde bir çizgi beliriyor
Endişe..
Artık soru sormak içimden gelmiyor
Buna inanmalıyım
Yüzümün babama benzediğini farkediyorum
İşte zamanı geldi
Topluyorum karınca ve kertenkele ölülerimi
Artık çocuk olmaktan vazgeçiyorum

Dişlerim acıyor artık
Sıkıntının kabaran yeri oluyor dünya
Azan bir hayvan gibi belaya sırnaşık
Beni,
Uğultusu ile içine alıyor herkes gibi
Sabahın erken saatlerinde başlayan kargaşa..
Her gün,
Hevesimi bir yere gömüp karışıyorum dünyaya
Olmadık sebepler arıyorum akşam olunca
Olmadık hüzünler dolaşıyor yüreğimde..

Aksayan bir yorgunluk düşüyor yüreğimden
Nerede
Kımıltı halinde kuşandığım inancım
Nerede
O ilginç yaşamak heveslerim, aşklarım, anılarım..
Korkunç uğultusu geliyor şimdi kulaklarıma
Tesadüfi bir şey değildi bildim, yaşamak..
Artık
Babama benzediğini farkediyorum sesimin
Eğreti duruyor üzerimde gülüşüm..

Ömer Altıntaş