Bir kibrit ucuyum
Sarnıçlar akşama doğru
Yamaçlar kırık döküklerin düzlüğü Bir aklım takılır düşerken gözden Bir de yara alırım inerken göğe. Bulutların üstü ben, ayaklarımın altı boşluk Siz deyin uçurumsun Ben deyim Güneşe soğuk Aya sıcak Bir kibrit ucuyum. Alevlenip muma üfleyen benim Yakan benim, yanan kim? Herkesin sonu tahtadan değil mi Hani yandıktan sonra o elde sap kalan Tabut! Eli yanan kim bu vakitlerde? |