Yırtık bir mavi giysi
Ruha üflerken, taarruz mu sandın
Saçın, yer kabuğundan uzadı Ayakların ağır küreye mi bağlı? Doğarken, bir sırra mı gömüldün Üstün başın, üryan Kalbin, beyaz bir ipliğe mi bağlı? Tutunanlar mı vardı sana Onları bedeninin parçası mı sandın? Onlar da ipliğini kefen etmiş, eski ruhlardı Bakışların mı var, seni saran şeffaf tene Yoksa sen mi deldin ve içindesin şu an O tenine değen neydi sanıyorsun? Nefes nefes çektin onu İçine de doldurdun bu ayıltmayanı Hep hoştun gezerken buralarda Ayak tabanların biliyordu, Düşüncelerin kabuk, sesin soyuttu Saçlarım dedin onlara, saçlarım! Tepindin, canlı bir buğuda Sezilerin biliyordu bunu, Ama sen doldurdun içini, sen. Son nefes, biliyordun artık tadını Bırakmak istemedin, bağlandın Gidemedin işte, hep buradasın. |