GÜLERİM
Feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
. . _ _ / . . _ _ / . . _ _ / . . _ GÜLERİM (zû – kafyeteyn = iki kâfiyeli) Dizlerin tutmasa birden, çöle yatsan gülerim. Bir serap sonrası kalkıp, ele çatsan gülerim. Nâr-ı hicrânla sarılmış, suya küskün bu beden. Nispet olsun diye kumdan, göle batsan gülerim. Bâb-ı esrâr dil-i şeydâ, bana neşvem eş iken, Âşikâr eşk pınarından, çile tatsan gülerim. Kime cânân, kime dûçâr oluyorsan yanarak, Sönmeden kalbini bir gün, küle katsan gülerim. Gülşenin solsun üzülmem, kuruyan gonca gülü, Nev-bahâr içre umutsuz, yola atsan gülerim. Onur aşkın pazarından sana çok zor alınır. Bozdurup vasfını ol dem, pula satsan gülerim. İbrahim Halil MANTIOĞLU |
*** GÜLERİM *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşım, içtenlikle KUTLUYORUM...