Bu benim kaçıncı hicretimdir yar,
Ardımızdan bakan kaçıncı diyar?
Her diyar rengimi bir başka boyar;

Ne gün biter uzaklara hicretim,
Kaldım ara yerde kimsesiz, yetim !

Yola çıkan her kervanla yürüdüm,
Dünya kaç bucaktı, anladım, gördüm;
Ben bittim de ey yar, bitmedi derdim!

Yele verdim gitti, onca servetim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim !

Beni yol eyledin, bir gülüşünle,
Ogün, bugün, kavgadayım hep dünle,
Deli gönlüm, bir kez, gel beni dinle;

Gün be gün artıyor, gamım, hasretim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim !

Uzadıkça yollar, kesildi ferim,
Altımdan kayıyor, kayboldu yerim,
Benim, bir gün kutlanır mı zaferim?

Yol demeyin, kopar bak kıyametim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim !

Yar ne yapsın, gönül uslanmayınca,
Bir dağa sırtımız yaslanmayınca,
Sağnak yağmurlarda ıslanmayınca;

Kesildi kökünden inan, rahmetim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim !

Güneş dalgalanır, deniz kudurur,
Yayından boşalan, ok beni vurur,
Dediler ki,"Kervan yürür, it ürür",

İte verdim, bak yemedi it etim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim !

Derdinden anlamaz, ne yar, ne yaran,
Senin merhemindir, sendeki yaran,
Yıllardır, dağ, ova, davran ha davran!

Kendi ellerimde, bak, felaketim,
Kaldım ara yerde, kimsesiz, yetim....



Hayrettin YAZICI