-- -- . / . -- -- . / . -- -- . / . -- --

Mef’ûlü / Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün

☆ SAKLAR ☆ (7 + 7 HECE ÖLÇÜLÜ)

Sermâyem elem oldu, yüküm lâl dil-i sûzân.
Tüm dertli lisânlarda dilim lehçeyi saklar...
Şol dîdelerim sanki her an sancıma burhân.
Hüzzâm ve hicâz çalsa buruk nâğmeyi saklar…

Mahrûm kalacaksam da zamânsızca bahardan,
Devrilse de çıkmaz ki inat âli çınardan.
Gövdem kuruyup gitsin; adım çıksa civardan,
Bir âb-ı hayât içre kışım cemreyi saklar…

Gezgin biriyim amma hayâtım yine durgun.
Dostlar bana bir çâre, yolum sevgiye meftûn.
Nâdân gibi olsam da biraz aşk ile mecnûn,
Rûhum sabır ilmiyle dolan bilgeyi saklar…

Dünyâya esenlikle tutunmaktı günâhım.
Hep âteş-i ter doldu açık, sâde külâhım.
Bir zerre kadar yokmuş umutlarla felâhım.
Eyvâh diye yandıkça, lebim hândeyi saklar…

Yılgınca ömür geçti, bir an durmadı âfet.
Haşmetli cömert tâlih, utandırdı nihâyet.
Her rızkı yaratmışken asıl Ol Yüce Rahmet,
Hırkamdaki cep gayrı küçük behreyi saklar…

İbrahim Halil MANTIOĞLU