Yitik - 103
diyar-ı gurbet ellerde
ne gahırlar çekdin kimbili(r) ne acılar, ne kasavet, gam varsın selemin gelmesin de eyi olduğunu bilseydim; hiş deği(l) . nerdedir, nasıldır acaba diye uykularım gaşmadan vara hayalına sarılaydım seni ellerin deye döğüneydim yansaydım da gözyaşı dökmeseydim ardından acaba başında bi işmi varı kı deye zabbaha ğadak dönüp durmayaydım cayır cayır yanmayaydım Ismayılımm, uruhum, canımm . böyle yazdıysa Yaradan gader böyleyise ben neyden, ne ğelir elden, ne ğelir elimden hepici(ği) Allah’dan eyi olduğunu bileydim de kırkyıl “ben sebeb oldum” deye ataşlara yanmayaydım “ömrümüzü gavır ettik, üş guruşa heder etdik gurbette” vara uzakdan bi tefacık görseydim gara topraklara girmeden Ismayılıımmm.. ** “Ismayıl ölmüş derseler yaban çeşmeden yursalar gurbet ellere gorsalar açık geder iki gözüm” . “ben yanarın Ismayıla gurbete düşen gullara uçamadık daldan dala etme keder iki gözüm” . “ben oldum bi bahdı gara derdim erişdi dağlara beni unut dön sılana olma heder iki gözüm” . “ben yanarın Ismayıla gurbete düşen gullara uçamadık daldan dala etme keder iki gözüm” |