Manolyalı gecelerde üstüme mavi renkli ışıklar saçtın
Her zerreme serpildi kokunun büyülü güzelliği
İnan ki anlamlıydı her sözcük senle
Üşümedim ağlamadım senli hiçbir vakitte...

Mutluluğun resmini çizerek
Kollarımdaki gücü o dahi varlığınla kazanarak
Yaşanılası her nesnede dilimin ucunda oldun...

Gece on birli zamanlara habire asılırken
Ümitsizliğin kırılımında doğan
Saati belirsiz densizliklere ateş püskürerek yok ettim acıları...

Efkarlı liseliler gibi
Mahremiyetin doğallığında
Hayatın hem acısı hem de tatlısı vardır diyerek
Kanatları kırık olmayan
Hiçbir şiddette yıkılmamış yörüngelere doğru sal kendini
Asla kadeh kaldırma müşkülatlı düşüncelere...

Kutsal nefesinle hayatı ıskaladığını bilerek
Korkmadan usanmadan
O güçlü dirayetinle dayanıklığınla hayatı yaşa
Ve asla kanma hiçbir yersiz söze...

Biliyor musun?
Ayaklarım beni sana getirdiği zaman
Tümden çoğaldın içimde
Evrene sığamaz gibiydim
Gözlerimin iç rengi bile parıldıyordu
Kendimi hiç olmadığı kadar mutlu hissediyordum
Adınla coşan her hücremle seni yazdım kalbime...

Mehmet ÖKSÜZ