Şafak tortusunu sermeden sabaha ,
Gidişinden bu yana kalan bu sancı uyandırıyor beni.
Dön diyemiyorum sana;
Dokunamadığım o diyarlardasın sus çiçeği.
Ya kalbine hiç degmedi kalbim,
Ki can suyunu senden almış ruhum.
Ya da ben adi bir korkağım.
Ellerin alenen giderken benden susacağım,
Sadece bir eşik var geçmeni bekliyorum.
Gövdem 21 gramını bırakmadan boydan boya,
Dudağından son bir kez adım duyulsun.
Seni sevmelere engel bu cihan sussun!
Cehennemi bile aşksızlıktan kurulan bu mahşerde;
Yoklugun hangi ateşe denk düşer bilmem.
Ki ne ruhumdakini ne de tenimdekini cehil bile hissetmedi
Sana denk düşmeyen yollardan geçmek,
Senin açmayacağın o kapıları çalmak,
Ekmeği senle böylemediğim o zehir sofralar…
Ben bir korkağım; cesaretinin tecelli etmesini bekliyorum
Ben bir korkağım, toprak altında seni bırakıp,
Düğün diye üstünde zeybek oynatanım.
Sanki öyle bir inandırmışlar seni,
Bu dik dönemeyişin tamamen adanmışlıktan.
Keşke bilmediğim yerlerde iyi olduğunu bilsem.
Gelmeye çalıştığım bu yolların sonu sana çıkar mı bilmem.
Ama sen Öğrettin;
Her zaman çiçekler fırtınayı yenik düşmez
Bazen de fırtınalar çiçeklere eğilir
Baş eğiyorum; bir gün ellerini saçlarıma değilsin diye..
R.