Kutlama
Alkışlar yükseldi parlak bir tribünden:
âli bir toplantının açılış konuşması, ardından beni hâkim topuna koyaraktan kitlenin üzerine fırlattılar... Beklemiyordum... Uzaklaştıkça karardı gözlerim, seçemedim akı karadan, seni aradım belki bulurum diye bana değer verenlerin sitem dolu bakışları arasından, ancak göremedim... Affet beni, üzgünüm ki, bu gün o iğrenc yığınları çiğnedim... Kendimi hiç bu kadar kirlenmiş, aşağılanmış hissetmemiştim... Şansım yaver ki, sen orada - beni izleyenlerin arasında değildin... İçimi diden o soruyu ben de sordun kendime: ’ya nasıl oldu da bu oyuna geldim ben?!’ Ciğerparem, çünkü beni vicdanımla kandırmak, zulmette parlatmak çok kolaydı; hâlâ aşırı toyum, ve hâlâ çocuk gibi saf: kurbağadan güzellik bekliyorum, yılandan insaf... Çarmıha gerilmiştim gözlerimi açtığımda: tek başına, unutulmuş bir tepenin üzerinde etrafımı kitle kokusu kaplamıştı... Az sonra karagüruh akıştı: içlerinde bastırılmış korkuyla her taraftan nefret kusup ruhumu çekiştirdiler... Gözü aydın sürünenlerin ve puskuda onların zehirini güdenlerin! Bireyselci bir şairi kitleye yem etmiştiler... |