"Dün(*)
şu Ormanın Kıralı Aslan vardı ya,
-hani bugün kuyruğuna teneke taktığımız meydanlarda-
gençliği geldi aklına,
kükredi;
" Ne kadarda hızlı geçiyor dünya!"
Dedi.

Onca Yıldır, 80 bin küsür gündür
yönetirdi Orman‘ı gümbür-gümbür.
Sayısı kat-be-kat artan
orman halkı korkmuyordu artık ondan.
Saygımı kalmamıştı ne?
"Ayartılmış" mıy-mıydılar belkide!

Oysa ki
Orman Kanunu idi bu,
Aslan biliyordu iyi;
GÜÇLÜ HER ZAMAN YENERDİ ZORU!

Enerji üretip refaha kavuşacağım diye,
kontrolsuzca büyüdü kitle.
Sorumsuz ve hür
kesilip-küçüldü Orman.
Atom gibi gümbür-gümbür
bilinçsizce üredi insan!

Sonunda
atom insanın elinde
oluverdi bomba;
Hiroşima, Nagazaki’de patladı.
insanlığı hakladı
ve Çernobil’de oldu zehir!
Çöpünü sokacağı yeri değil,
n’deceğini bilmeden bile
ulaşmak için hedefe
sorumsuz, kontrolsuz ve Hür
gümbür-gümbür
doğayı yoketti daha,
suçu attı sokağa.
Ama sığmadılar,
pislik caddelere taştı,
öbek-öbek sorunlar
ormanlara ulaştı.

Dün
gençliği gelmişti Aslan‘ın aklına,
salladı yelesini kükredi.
Hiçkimse artık inanmıytordu ona,
hani
"Şu Ormanın Kıralı" Aslan vardı ya...
Televizyonda farelerden yardım istedi."