Ruh hani.
Ne bir kaygım var, ne bir öfkem, ne bir hırsım, ne bir azmim, ne bir umudum.
Yitip gidiyorum , gençliğimin göbeğinde, Fabrika köşelerinde soğuktan titreyen dudaklarımın arasındaki bir sigara. Hiç olmamam gereken yerde, hiç olmamam gereken zamanda, Hiç yaşamamam gereken çağda, yitip gidiyorum. İki dizenin arasına, iki cümleye sıkıştırıyorum ruhumu. Önyargılarımı yıkmaya çalışıyorum. Başarıyor muyum? Belki evet, belki hayır ama çabalıyorum. Umudum benim kanatlarım, kanatlarım olmadan gökyüzüne uçamam. |