Karanlığın GüneşiydiEfkarın tozu savururken beni rüzgarda Saçlarımla baş başa kalmıştım yarınlarda Kül tablası eridi,gözlerim karşısında Geceler boyunca beklemiştim kapısında... Bir papatya kadar masumdu düşüncelerim, Bir mezarlık kadar karanlıktı gecelerim Yolumdaki tek ışık,sigara ateşiydi Ve gözyaşım,karanlığın batmaz güneşiydi... Kalbimde bir orman,alev alev yanıyordu Ve oraya tek su,gözlerimden akıyordu Çaresizlik damla damla akarken gönlüme Kimsesiz mısralarımla yürüdüm ölüme Turnalarla düş kurmuştum dağ eteklerinde Hangi gün batmadım ki ben senin gözlerinde Bir gün ansızın girmiştim ateşten düşüne Yaşamayı unutup hapsoldum gülüşüne |