Ve Bir Şair Göçüp GittiVe bir şair göçüp gitti Kimsenin haberi olmadan Sükunetiyle kurulmuş bir düşte Yalnızlığı karalarken elindeki kağıt Puslu pencereden yansıyan bir ışık Gibi kırılmıştı hayatım... Ve bir şair göçüp gitti Senden başka kimsenin bilmediği Gözlerindeki kirpikleri sayacak kadar derin Ellerindeki rahatlığı görebilecek kadar sessiz Kaybolup gitmeye yüz tuttu Bir tutam yazı... Ve bize kalmıştı, Hatırlamaya değer birkaç anı Koluma yapışan bir yüz asıldı pencereye Durgunluğumla hissettim esen rüzgarı Bir telefon kadar yakınken hayat Bir sahil kadar uzaktı hayal Eriyip gitmek ister gibiydi sözcükler Yüzündeki somurtuş kadar keskin Tebessümün kadar güzeldi gündüzler... Güneş ışığının yüzüne çarpması gibiydi Benim sabah saatlerim Bunaltıcı sıcaklar toplatınca sana saçlarını Serilmişti önüne beyhude kelimelerim Ufak bir övgüyle gülümsemiştin bana Nasıl unutabilirim ki o pencereyi Önüne geçip de ısındığımız kaloriferde Sıcak sohbetinle yumusamıştı kalbim Göz göze geldiğimiz her saniye Biraz daha büyüyordum içimde ki seni Ne dudaklarındaki ruja ne gözlerindeki rimele Öylesine tutulmuştum işte güzelliğine.... |
Gönül pınarı duru bir ırmağa dönüşmüş.
Dizelerde duygular su gibi akıp gitmiş.
Güzel'di şiir.Kutlarım,saygıyla esenlik dilerim.