Dün gibi anıyorum ellerine tutuşturduğum şiiri
Ve dün gibi arıyorum kaybolup giden gözlerini
Suskunluk penceremde savrulurken saçlarım
Gene el açmış seni bekliyordu dualarım
Küheylan olmuş matem sarınca bedenimi
Geceye hapsettim ben ateşten güneşimi
Işıltın altında akarken bembeyaz umutlar
Sıraya dizilmiş çıkmayı bekler bomboş tabutlar
Bu gözler,gözlerinden akmayan yaşa gocundu
Hani pervasız hayaller seninde başucundu
Şimdiyse matem çiçekler mi açtı yolunda
Yoksa ölüm mü gözüktü sana bu yolun sonunda

Vazgeçmeye değer mi ki şu çilekeş dünyada
Gurbete düşünce anlarsın,gözyaşı tek güneş dünyada
Parıltısız ve masumca akarken gözlerinden
Bir elem haykır, kursağına sıkışmış kelimelerden
Sokak lambasında uyuturken ben gençliğimi
Bir âhu zar bozmuştu benim tüm sessizliğimi
Yasa bulanmış yüzümde bir yelpazem kaldı
Dışım gülse de elbet gönlümde kopan bir elzem vardı
Nice günler nice yıllar arkamızdan süründü
Hayale bulanmış bir umut vardi, o da kabirde göründü....