Derman Kalmadı
Derman Kalmadı
Bir ömür yürüdüm vuslat peşinde Mecalim tükendi, derman kalmadı Kalbimden vuruldum işin başında Hesabım görecek ferman kalmadı. Kar ile kapandı umut dağlarım Çöllere dönüştü sevda bağlarım Günbegün eridi yürek yağlarım Gönül ambarımda harman kalmadı. Onca acı, hasret neye yaradı? Aradım bulmadım bir gün muradı Kavuşmak isterken yollar ıradı Peşinden gidecek kervan kalmadı. Hasretin yelleri yaktı bağrımı İhanet külleri sardı böğrümü Allah’tan başkası bilmez ağrımı Acımı dindiren morfin kalmadı. Vicdanlar kararmış, insanlık hasta Düzenbaz gülüyor, namuslu yasta Sevenler sevilmez, ne yapsın usta? İnsanlık güneşi irfan kalmadı. Gülüşler yapmacık, bakışlar haksız Suçlama sipariş, dargınlık köksüz Sevgiler gariban, sevdalar öksüz Aşk ile nurlanan Furkan kalmadı. Mustafa HOŞOĞLU |
Harika bir şiirdi üstadım, elleriniz, yüreğiniz dert görmesin vesselam.