Karakaçan ve insan
Eşek öldü, cefakardı;
Semeri başka bir karakaçana miras kaldı. İnsan öldü, politikacıydı; Yalanları yıllarca doğru sanıldı. İnsan olanı karakaçan yıllarca sırtında taşıdı, Biran düşünmeden, politikacıyı sırtından attı. Eşek eşekliğiyle biliyordu; Kim dürüst, kim yalancı. İnsan insanlığını yitirmişti; Yaşadığı dönem belki onu gerektirmişti. Yalancılara kucak açıp Doğru söyleyenleri elinin tersiyle ittirmişti. Karabulutların beyaz bulutlara, İnsanın insana yaptığı gibi... Ne demişti bir bilen: Kulların kullara ettiğini, Etmiyor en zalimi hârı ateşin. Cahit Fıkırkoca 29.04.2023, Ankara |