SEVİSEREK ÖLELİM
SEVİŞEREK ÖLELİM
Dudak kıvrımında saklanır ecelim Öyle ki her tebessüm ettiğinde canımı veresim gelir Hele yok mu hınzırca kahkahaların sen ölümden söz etme dersin o kadar tatlı ki gülüşün Sanıırım farkında değilsin Hele bir şakı öpeyim dudaklarını İsterse Azrail alsın canımı sofistike bir aşk yaşıyorsa yüreğin al da bıçkın bir yalnızlığı bırak yüreğime yeter ki sen hüzünden uzak dur ben teslim ederim Azrail’e ruhumu Bir bilsen betimlenecek ne çok hayalim var Ne çok öykü Uğrunda ölünecek ne çok şey Mesela şiirlerde sırnaşarak sevişmeler Adeta kendimden geçer gibi Tanrım al canımı Gömüleyim göğüs arasına kefensiz ve bir şiir diksinler mezarımın başına varsın kimseler ziyaret etmesin beni Sen Tekrar tekrar tövbeni bozarak sokul sol yanıma ben yine seveyim seni Umurumda değil Tanrı canımı alsın da atsın cehennemine beni Açılan onca yara kapandıysa yüreğinde yâd ettiğin mazinin g/izini sürme artık Adına yazdığım şiirlere taşıma geçmişini Anla sana olan aşkın kutsiyetini Anla sevdamı Anla sevişmelerimizdeki masumiyeti Bilirim her safahat sonrası yaralar aldın yıldın yoruldun Dinginleştir artık ruhunu gel de sürdürelim bu saltanatı Öyle bir inzivaya çekilelim ki Tanrı’mızı aşk mabedimizi sevgi sevişmelerimizi ibadet sayalım Ecel ille de ısrar ederse yani ölmemiz gerekirse ölmemiz gerekirse gel sevişerek ölelim Efkan ÖTGÜN |