Ey çena zalıma
Şimdi hatırlıyorum da
Sen çocukken de böyle mızıkçıydın
Hep senin dediğin olsun isterdin
Her çeşit oyuna ilk sen başlardın
Buna sevda da dahildir.
Oyunda diğerlerini kurallar yakarken
Beni hep senin gözlerin yakardı.
O kadar zalimdin ki hiç umut vermezdin bana
Ey ehlileştiremediğim
Gönlümün asi isyancısı
Ey hayalimde rüyamda
Gözümde gönlümde büyüttüğüm
Sen erişemediğim hülyam,
Hatırlıyor musun bir gün dolaşırken el ele
Ninene rastlamıştık da ninen kaşlarını çatarak bize bakmıştı
Sen de “nine biz bu konuda ciddiyiz merak etme” demiştin
Nine de bizi göz ucuyla süzerek
Kısık ve alaycı bir sesle
“Zevac çiko nezane, domanêda kaykena. Demişti
Gülerek ayrılmıştı bizden.
Ah güzel anadilim bir durum ancak bu kadar güzel anlatılırdı.
Ah acımasız zaman
Keşke bu kadar hızlı geçmeseydin
Ey zalim ayrılık kapımızı daha geç çalsaydın
Ey can
Sen çekip gidince zamansız
Ben yandım
Sen yandın
Biz yandık
Anlamsız kibrimizden aşka esir yaşadık
Gittin
Dilimde kaldın
Gönlümde kaldın
Aklımda kaldın
S-aklımda kaldın
Bir tek cümle aslında bütün bu yaşananlar
“To şiya ez mendo”
Sen gittin ben kaldım.

Devrimî.(ilker murat çinitaş)
22.04.2023