On yedi ağustos tarih bu demler,
Sallandı küre-i arş kayboldu cemler.
Enkazların altında insanlar inler,
Kâğıt kuleler gibi yıkıldı evler…

Yükseldi gökyüzüne on binlerce ah,
Nice canlar uyanmadı o sabah.
Görünmez zelzele en ağır silah,
Göstermesin o günü bir daha Allah…

Kucağında bebekle ölmüş analar,
Üç kuşak sülale hep yan yanalar.
Anlatmakla olmaz böyle zamanlar,
Deprem acısını yaşayan anlar…

Kimi düğününü o gece yapmış,
Vuslat şerbetini henüz tatmamış.
Heyecanını yenip de daha yatmamış,
Deprem kaderini hesaba katmamış…

Yitirdiğimiz canlar ;size doymadık,
Her gün anıyoruz inan bıkmadık.
Dualarımız sizinle hiç unutmadık,
Kader böyleymiş,haşa karşı çıkmadık…

Bu gün aşk şiiri almam kaleme,
Sevda türküleri sürmem dilime.
Şükürler eyledim kendi halime,
Allah rahmet eylesin cümle ölene…

17 ağustos depreminde kaybettiğimiz canlarımıza
Allah’tan gani gani rahmet diliyorum.Ruhları şadolsun.

İlker murat çinitaş.17/08/07..mamak