Yâre-i Dil
lalettayin bir gün
arabalar geçiyor lakırtılı bir yel tutturuyor saçlarına doğru bir kedi tırmanıyor gövdesine ağacın gökyüzü karışıyor renkten renge yine de imkânsız biliyorum vuslatın ve ben ben ki bir deli dilhun daha az gülüyorum artık daha az konuşuyorum farkındalar mı bilmiyorum daha az yaşıyorum o yer, mehlikâm beni içine attığın o yeis payidar olacakmış meğer bunca beslediğim beyhude his vaveylam duyulmaz yokluğundan sessiz mukavemet ne mümkün kalacaksam sensiz gökçen |
*** Yâre-i Dil *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...