İzmaritten Ruhlar
kendimi hatırlatır bana
sigaranın yanışını izlemek hayatımızı da böyle tüketiriz işte yavaş ve acı çekerek dumanların iki dudağımızın arasından süzülmesi gibi karışır ruhumuz bulutlara yanma serüvenimiz bununla başlar zaten ilk ağlayışımızdan son bakışımıza... kızmıyorum eskisi kadar hayata, insanlara kızamıyorum yaşamını bir izmaritten farksız geçirenlere ama sevemiyorum da bir yandan en basitinden yaşamayı bile sevemiyorum ya da yaşamak en zoru da ben mi fark etmiyorum... Gökçen |
*** İzmarit Gibi Ruhlar *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...