Ben
Yaprağına arı
Gövdesine böcek
Goncasına kelebek konmayan
Çiçeğe çiçek demem!

Dağın yamacında
Bir gürgen ağacının gölgesinde
Büyümeliydi “ aşk merdiveni”
Buz gibi pınarların gözesinde
Boy atmalıydı “menekşe”

“ Sardunya”
Kırlarda boy atabilseydi eğer
Çiçeklerine ateş böcekleri konardı mutlaka
Çağıl çağıl akan derelerin
Irmakların kıyılarında
Kendi çabasıyla var olabilseydi “ mum çiçeği”
Daha çiğler düşmeden ıslanacaktı yaprakları.

Sarılıp ağaçtan ağaca
Daldan dala ben sevdayım, diyecekti “sarmaşık”

Ah balkon çiçekleri !

Ne zaman su döksem saksınıza içim sızlar
Ben;
Yapraklarına kuş konmayan çiçeğe
Çiçek demem !
Rüzgâr da dans ederek toprağı öpmeyen
Yağmurlarda doya doya ıslanmayan
Çiçeğe, çiçek mi denir ?



Ah balkon çiçekleri !

Saksıda mahzun gülümseyen nazlılar
Cezanız ne büyük !
İnsafına kalmış ev sahibinin bir damla su
Derdiniz benden de çok !
Bir ömür törpülüyorsunuz
Balkonlarda
Yaşamaya varız diyorsunuz
Daracık saksılarda

Ah balkon çiçekleri ah !
Bu akşam bendensiniz
Haydi şöyle gönlünüzce ıslanın
Emrinize verdim gözlerimi
Siz hoşnut olun diye
Bu akşam gönlümce ağlayacağım…


toynak