Satılığım var dünyada, ondan canı mezâd ettim
Satılığımı satıp mezâdda hepsini azâd ettim
Hâsılat, letâif kasamda; zamanında hasât ettim
Nefsimi hesâb ettim-kitâb ettim…. Ben onu sattım.

Bahâsı hep rızâ imiş, ülfet imiş ki, aşk imiş
Dahâsı hep sevdâ imiş hem de kara sevdâ imiş
Burası aşka dâr imiş, vesile-i dîdâr imiş
Darası bu dünya imiş, hafifmiş; ben onu tarttım.

Ne siccîn ne gayyada var Hakk’tan cüdâda olan nâr
Hakk’tan cüdâ hep nâr, yakar; yanar hep cüdâ olanlar
Nârdadır ehlinden ağyâr, ağyâra fedâ olanlar
Hakk’a hep fedâ olanlar bahtiyar; ben onu oldum.

Olma Hakk’tan gâfil, nârdır; gâfillik mâsivadandır
Eyleme hâ meyl, zarardır; zararı da hevâdandır
Hevâ mâsivaya meyldir, yani Hakk’tan cüdâdandır
Öyle meyl iyi değildir, zehirdir; ben onu döktüm.

Meyleyle ol yâr Hüdâ’ya, en a’lâ meyl Hüdâ’yadır
Ona meyl hârukulâde…! Ama kara sevdâdandır
Tutulan öyle sevdâya, gayr-i yârdan cüdâdandır
Sevdâ, aşkı edâdandır, cefâdır; ben onu çektim.

Hem sefâlardan sefâdır ve hem de zevk-û sefâdır
Sefâ olduğu kadar da aynı anda pür cefâdır
Ne hayrettir, hem cefâdır hem sefâdır, ne manadır
Aşktır bu, böyle edâdır, âlâdır!… Ben onu tattım.

Sefâdır sabır âşıka, gayr-i âşıka cefâdır
Bunca sabredenler kahra, ma’şûk Mevlâ’ya fedâdır
Fedâ olan yâr ma’şûka, hâliyle zevk-û sefâdır
Ma’şûkum, rabbim Hüdâdır, Mevlâ’dır; ben onu sevdim.

Aşk edâdır fedâ ile; iyi edâ etmek lâzım..
İyi edâ etmek içinse, gayriyi fedâ etmek lâzım..
Bir olmaktır hüdâ ile; gayriye vedâ etmek lâzım..
Biraz şeydâ olmak lâzım, çok lâzım.. Ben onu oldum.

Eyler hep Hüdâ ihâta, on sekiz bine muhîttir
On sekiz bin nice çoktur… Hem yoktur; Hüdâ vâhidtir
Bize düşense tevhîdtir, tevhîdse Bezm’de ahîdtir
Kul zâhidtir; ilm gâibtir, garîbtir. Ben onu buldum.

“Verme beni bana, bir an göz kırpmak kadar” hadîstir
Yani hadîs-i şerîftir; umursamayan, habîstir
Nefs alnımızda hapistir, hem bir haşara hem pistir
Letâif’e istir, sistir; necîstir… Ben onu sildim.

Aşka tamah ile geçti bunca dek ömr-û hayatım
Başka tamah ile geçti sanma bunca bu hayatım
Hep sevmektir istidâdım, sevdiğim benim, Allah’ım
Bezm’den bu âna tamahım Allah’ım; ben onu sevdim.

Yok kâlbte nâfiz aşktan hoş; kuşa yok, bülbüle biraz...
Bahşolmadı hız kâlbten çok, başka yok, düldüle biraz...
Olmaz kâlb aşksız; aşk hoş, gerisi boş.. Gel uç biraz...
Ucu-bucağı yok biraz… Et niyâz! Ben onu ettim.

Yetseydi uçmak keramete, evliya olurdu karga
Bülbülse seviyor âlâ, dikkat buyurun bu farka
Yetseydi şayet libâs da, kâfi gelirdi bir hırka
Ne uçmak, ne hırka, asla…! O, aşkla… Ben onu seçtim.

Sabret, zikret, Fikret, şükret… Fazlı için eyle niyâz
Eylersen böyle, dikkat et sana da verilir biraz
Âşık ol ma’şûka, meşk et, ma’şûka etme itirâz
Kıl biraz da namaz-niyâz… Bul imtiyâz! Ben onu buldum.

Mümkindir desek abestir tâkat getirmek o aşka
Temkîndir desek esahtır, kavuşmak aşk-û ma’şûka
Bu aşk evlâ; ma’şuk Mevlâ; kanmayız başka ma’şûka
Aşk sunmuş ma’şûk âşıka bambaşka... Ben onu tattım.

Sen aşkı iç ki, şerbettir; ne hoş içkidir, hayrettir..!
Palazda kanat bitirir; iç ki, uçmağa gayrettir
Sıhhattir hem âfiyettir, berakettir, keramettir
Hem de bol bol ganimettir, servettir; ben onu buldum.

Aşk sudur, bir doldur bir iç… Çok boldur, doldur doldur iç
İç kudur; İçki budur, iç! Onda nâ hoşluk yoktur hiç
İçmeye âlâ yoldur, iç; asla berduşluk yoktur hiç
Yâr elindendir, doldur iç; boldur iç…! Ben onu içtim.

Aşkla serhûş, meşkle sarr hûş olup kaldım en ücrâmda
İliklerime kadar cûş olup kaldım ten hücrâmda
Ağlarken aşk icrâmda hûş, kuş olup öttüm mecrâmda
Letâif denen hücrâmda icrâmda ben onu dedim.

Darmadağın olup tütüp biraz yanarken ecrâmda
Aşk nârı yetiyor deyüp sızlandım Hakk’a ricâmda
Al, deyüp Eyyûb sabrı gibi verdi aşkı icrâmda
Katlandım durdum ücrâmda… İcrâmda ben onu yaptım.

Vuslat olmadığından hiç, ümidimi keser gibi
Olmadım ölmediğimden hiç; harareti keser gibi
Kesmedim sönmediğimden hiç, sam rüzgarı eser gibi
Eser âşık, âh diyen sesler gibi; ben onu dedim.

Ne mi dedim?!.. Dedim bir şey… Mana önün keser gibi
Kesip attım, yaptım bir şey, bir şey yontup keser gibi
Hep kâlbden yonttum, nalıncı elindeki keser gibi
Kestim racon keser gibi, yâr bilip ben onu seçtim.

Yeri yürek olan yâr Hakk, sığmaya onsekizbine
Seven yüreğe müstehak yanmağa sevdiceğine
Kor düşeceği muhakkak, sevenin yüreciğine
Onu sev başka yâr seveceğine! Ben onu sevdim.

Bize hoş geldi, hoş bulduk; içtik durduk Kevser gibi
Gerisi boş geldi, boş bulduk; geçtik durduk küser gibi
Cûş olduk, dîlde kuş olduk; uçtuk durduk eser gibi
Coştuk durduk, bir hoş olduk, sarhoş olduk…! Ben onu oldum.

Hep temennimdir benim tâ aşkı içmek meşrebinden
İçsem kana kana, bana sunulsa da şerbetinden
Zerresinden hiç olmazsa… veya onun zerresinden...
Sunsa Hakk bir kerresinden. Hevesimden ben onu dedim.

ALİ eylese de kem-küm aşk der iken gayretinden
Anlatılmaz aşk nitekim; susa kaldı hayretinden
Alır mı letâif dedim aceb aşk kerametinden
Aşk yazdım ben yazabildiğim kadar bereketinden
Ve seviyorum dedim hararetimden. Ben onu dedim.