Ruhun istilası bir mevsimden yana derdi yok aşkın yalnızlıksa gıyabında özlem çekenin dünyasına sadık mahşeri sessizliğin yazılmamış idam fermanı ve bir şiirden fazlası saklı içinde gecenin.
Yüreğin hutbesi mevsimsiz çöken hüzün:
Aşkın her buklesi taşkın mecrası yalnızlığın gönül gözü varsın olsun yorgun: yongası ömrün yordadığından da fazlası şiirin…

Delilikti adeta
B/içtiğim hüzün ertesi
Baş koyduğum yoldan da yok iken dönüşüm
Ve ilikledi önünü şiir
Bense şehla bakışlarına vurulmuştum şiirin
Ve bir lokmada yuttum kendimi

Boğazıma takılan imgelerden yana derdim
Ve bastım çığlığı çünkü ben şiirdim
Yere göğe sığamadığım
Çünkü ben şiirdim
İnsanların kiminin
Derbeder bildiği kalemimin
Ve şiirin yürürlükte kaldığını göstermekle iştigal
Ve hemhal olduğum duyguların
Radarına takılı bakışlarım
Çünkü ben şiirdim…

Nüktedan gölgemle kavgalıyım ve nüktemle iştigal
Bir nebze de olsa huzur bulmak adına:
Derdest olsa varlık ne ki
İklimler değil set vuran
İnsan iklimlerinde saklı ketler
Kat ettiğim yolun daha da fazlası bekler beni tutarsızca
Bense pervasızca sever yazarım

Bir nükte isem
Bir de noksan addedilen kimliğim
Ne eksik etekliyim ne de esaretimdir engel olan
Taşkınlığıma dünya denen mecliste
Sadece kendime eziyetim
Muteber addedilmeli öncelikle tinim
Kaygan teminde evrenin dönenendir yalnızlığım
Kendi etrafında sarılı
Zincirlerle her gün yazdığım şiirlerle
Yeni halkalar eklediğim

Belki de bir hareyim ben
Ahretliğimse dünde kaldı
Arifesinde ölümün tensiye ettiğim kadar iyileri
İlikler yakasını şiirlerim
Edepli ve adaplı
Azalan addedilen değildir sözcüklerim
Bilakis büyüyen bir huzur ve coşku
Kat izinde saklıyım duyguların
Çünkü ben şiirdim…