Bağlamıştın kendine verdiğin tek bir sözle
Yeni açan bu gülü soldurursun bilesin
Bıraksana inadı oturup yolum gözle
Ömür artık kısaldı doldurursun bilesin.

Şu perişan aklımı gözlerin benden aldı
Tesadüf mü gelişin kaderi yazan saldı
Ne hiç düzenimiz var ne de bir mizan kaldı
Yorgun düşen bu kalbi yıldırırsın bilesin

Gönül çiçek açmazsa sular bulanık akar
Gitmek hiç çözüm değil iki canı bir yakar
Düşürme sakın dile dost bile hoyrat bakar
Ağarmış saçlarımı yoldurursun bilesin.

Çözemedim bir türlü hikmeti ne bu işin
Mutlu mu oluyorsun bir gelip bir gidişin
Peşini bırak artık o karanlık geçmişin
Gün gelir büyük aşkı öldürürsün bilesin.

Bana ellerini ver yüreğim huzur bulsun
Kurduğumuz hayaller en büyük servet olsun
Karar verme şimdiden bırak yarına kalsın
Gönlünü bir soysuza çaldırırsın bilesin.

Bağlanmışız ezelden seni ruhum tanıyor
Görmediğim zamanlar buzlar bile yanıyor
Yaralar göz göz olmuş oluk oluk kanıyor
Canımı Azrail’e aldırırsın bilesin.

Son mevsim kaldı bize artık bu son bahardır
Gurura yenik düşmek yaklaşan intihardır
Sonumuz ya yaşamak ya da hep inkisârdır
Musallada namazım kıldırırsın bilesin.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)